Knulp
Knulp’tan…
Usta gülerek “İşte karım” dedi, “bu da Kn ulp, arkadaşım Knulp. Biliyor musun, ondan çok söz etmiştik. Tabii bizim konuğumuz. Çırak yatağını ona veririz. Zaten boş duruyor. Ama ilk önce birlikte bir meyve şarabı içelim, Kn ulp da bir şeyler yesin, biraz ciğer sucuğu kalmıştı, değil mi?”
Usta’nın karısı dışarı koştu. Kn ulp arkasından baktı ve yavaşça: “Biraz korktu galiba” dedi. Fakat Rothfuss bunu kabul etmek istemedi. “Çocuğunuz yok mu?” diye sordu Knulp.
Bu arada kadın içeri girmişti. Kalaylı bir sahanın içinde sucuk getirdi. Ortasında yarım kara ekmek bulunan ekmek tahtasını da yanına koydu. Ekmeğin kesik yeri aşağı doğru konmuştu, tahtanın yuvarlak kenarına da boylu boyunca şu yazı kazılmıştı: “Bize bugün günlük ekmeğimizi ver.”
“Biliyor musun Lis, biraz evvel Knulp bana ne sordu?” “Bırak canım” diye karşı çıktı K nulp ve gülerek Rothfuss’un karısına
döndü, “izin verirseniz” diyerek önüne koyduğu yemeklere uzandı. Ancak Rothfuss lafı bırakmadı: “Çocuğumuz yok mu? diye sordu Kn ulp.” Kadın gülerek “Hadi sen de!” dedi ve hemen oradan uzaklaştı. O dışarı çıkınca “Yok mu?” diye sordu Kn ulp. “Hayır, daha yok. Karım, daha erken diyor. Hem biliyor musun, ilk yıllar için böylesi daha iyi. Ama hadi bakalım sen başla, afiyet olsun.”
Bu arada kadın gri ve mavi renkli, sırlı şarap testisini getirdi, yanına da üç tane bardak koyup doldurdu. Bu işi ustaca yapmıştı, K nulp onu seyrederek gülümsedi.
“Sağlığına, eski dost” dedi Usta ve bardağını Kn ulp’a uzattı. Ama K nulp ince bir adamdı. “Önce hanımların sağlığına” dedi. “Yüksek sağlığınıza Frau Rothfuss! Sağlığına, yaşlı adam.”
Bardakları tokuşturdular ve içtiler. Rothfuss sevinçten uçuyor, karısına gözüyle işaret edip arkadaşının ne kadar kibar tavırları olduğunu, onun da bunu fark edip etmediğini soruyordu.
Kadın bunun farkındaydı.
“Görüyor musun” dedi kocasına, “Herr Knul p senden daha nazik, gereken yordamı biliyor.”
“Aman rica ederim” diye atıldı konuk, “herkes nasıl…
