Piyanist
Piyanist’ten…
Erika birden elbise dolabına atılır. Daha önce de yaşadığı karanlık bir şüphe doldurmuştur içini. Ya yine bir şey eksikse dolapta, diye endişelenir; gerçekten de koyu gri sonbahar takımı yerinde yoktur. Nerede peki? Dolapta neyin eksik olduğunu fark ettiği an, bundan kimin sorumlu olduğunu da biliyor. Ondan başkası olamazdı. Rezil kan, rezil kan, diye öfkeyle bağırdı Erika tâbi olduğu yüksek makama; annesinin köklerinden aklan yürümüş koyu sarı boyalı saçlarına doladı parmaklarını. Pahalı olduğu için kuaföre de gidilmiyor elbette, annenin saçları her ay evde boyanıyor. Erika annesinin, kendi elleriyle boyayıp güzelleştirdiği saçlarını yoluyor şimdi. Öfkeyle çekiyor saçlarını… Anne ağlıyor. Erika geri çekildiğinde avuçlarında tutam tutam saç var; dilini yutmuşçasına ve hayretle bakıyor ellerine. Kimya zaten saçların direncini çoktan kırmış, ama doğanın da elinden gelenin en iyisini yaptığı söylenemez. İlk anda avuçlarındaki saçları ne yapacağını bilemeyen Erika, mutfağa yönelip koyu san renkteki, kötü boyanmış bu saçları çöpe atıp kurtuluyor.
Şimdi anne, Erika’nın sık sık, başka hiç kimse piyano çalmadığı için her defasında en iyi olduğu, özel konserler verdiği oturma odasında seyrelmiş saçlarıyla duruyor öylece, ağlamaklı. Titreyen ellerinde hâlâ yeni elbise duruyor. Elbiseyi istiyorsa, bir an önce almalı Erika, çünkü lahana büyüklüğünde gelincik çiçekleriyle bezeli bu elbise sadece bir yıl giyilebilir, sonra kimse dönüp bakmaz. Annenin başındaki yolunmuş saç dipleri acıyor. Kız geri döndü, öfkeden gözünden yaşlar dökülüyor. Annesine sövüp sayarken bir yandan da onun kendisiyle hemen barışacağı umudu var içinde. Sevgi dolu bir öpücük bekliyor belli ki.
Anne, kendisine vurduğu ve saçlarını yolduğu için Erika’nın ellerinin kopmasını diliyor Tanrı’dan. Erika hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve sesini giderek daha çok yükseltiyor.
Annesi kendisi için saçını süpürge etmedi mi, içi acıyor şimdi. Zaten annesine ne zaman karşı gelse çabucak pişman oluverir Erika, çünkü çocukluğundan beri tek bildiği şey annesini sevmek. Sonunda her zamanki gibi sahne değişiyor; acı içinde feryat figan ağlamaya başlıyor Erika. Annesi…
